Modern Kafalar Gazoz Kapağın Hikayeler
Benzer Yazılar
Bugün sahile indim. Havada güneşe engel olmayacak kadar az bulut vardı. Deniz güneş ışınlarıyla parlıyordu. Havanın müthiş bir esintisi yüzümü sıyırdığı esnada zaman iki üç saniyeliğine durmuş gibi hissettim. Muazzamdı.
Sağımda solumda insanlar geçip giderken bir şey dikkatimi çekti. Neden bu kadar telaş vardı insanların suratlarında. Neden hiç kimse muazzam havanın keyfini bir kaç dakikada olsa çıkarmıyordu. Halbu ki bu eşsiz havayı yakalamak her zaman mümkün olmazken.
Yaşamını devam ettirebilmek için çalışmak, ihtiyaçlarını karşılamak için para kazanmak gerekli elbette fakat o kadar şartlanmış ki herkes hisler yok olmuş, ruhlar soluklaşmıştı. İşlerimizi yetiştirmek için zamanı kovalarken hiç düşünmüyormuydu bu insanlar kovaladıkları zamanın aslında onlar için geri sayım olduğunu.
Bir de sosyal medya mağdurluğu söz konusu tabi. Bu güzel anı yakalayıp yaşamak yerine, bu güzellikleri görmek yerine telefonun esiri olduğumuz son zamanlarda bir çok güzellikten mahrum kaldığımız gerçeği de var tabi.
Ruhumuzu ipotek etmiş, kendimizi zamana esir bırakmışız. Tüm bunları düşünürken az önce zamana meydan okuduğumu anladım. Onun beni değil benim onu yönetebileceğimi anladım. O klasikleşmiş ‘zamanım yok’ bahanesine bir tokat attım ve güçlü hissettim kendimi.
Peki siz ne kadar güçlüsünüz düşündünüz mü?
