Bir dünya bırakın çocuklara
Sokak arkadaşına sarıldığında sevgiyi hissetsin, hangi ırktan olduğunu değil.
Bir dünya bırakın çocuklara
Korktukları tek ses patlayan oyun topları olsun, evlerine yağan bombalar değil.
Bir dünya bırakın çocuklara
Görüp görebileceği kırmızı renkler paletlerindeki dünya olsun, sokak kaldırımlarındaki kan lekesi değil.
Bir dünya bırakın çocuklara
Birisi ışıklı ayakkabı giyerken diğerinin çıplak ayakla okula yetişmeye çalışması kadar adaletsiz değil.
Bir dünya bırakın çocuklara
Vücudunun ona ait olduğunu anlatın, ona sahip olmayı değil.
Bir dünya bırakın çocuklara
Kahkaha sesleri yankılansın sokaklarda, çığlık sesleri değil.
Bir dünya bırakın çocuklara
Fotoğraf makinesi gördüğünde şen kahkahalarıyla gülmeyi bilsin, silah sanıp teslim olmayı değil.
Bir dünya bırakın çocuklara
Dünyayı çocuk sevinçleri doldursun, siz büyüklerin çok akıllı dikteleri değil.
Bir dünya bırakın çocuklara
Ve artık gerçekten bu dünyayı çocuklara bırakın.
Yaşasın, gülsün, üşümesin, güzel masum gözlerden göz yaşı bir daha hiç düşmesin.
Sevgilerle Elif Sipahioğlu
Öneri : Yetişin Dostlar
Bir yorum
Pingback: Kerpiç Ev [Bir Delinin Notları] | Modern Kafalar